zon,zuipen en verbranden

Na een lange reis van 7 uur zijn we vanavond aangekomen in Moshi, waar het feestje bij onze geliefde Marco en Marieke #thuisbasis op ons wachtte. Een samenvatting van onze meuie trip in Peponi Beach volgt nu:
Na onze vorige blog hebben we een dag helemáál niets gedaan, niet zo moeilijk in Peponi want naast strand en twee restaurantjes is er helemaal niets te beleven. De dag die volgde begon met een zure wekker om 7 uur want wij gingen die dag op de boattour die we bij pepeoni konden boeken. dit hield in: snorkelen en nemovisjes spotten én naar een onbewoond eiland/zandbank midden in de oceaan! helaas voor ons dat het weer nét deze dag lekker hollands was wat onze boottocht in de handgemaakte houten boot iets minder plezierig maakte en tot gevolg had dat wij eerst wel naar het eilandje wilden omdat de golven te hoog waren om te snorkelen. Dit resulteerde in een winderige woestijn waar wij even geoefend hebben met snorkelen en daarna een poging tot lunch gedaan hebben, dit was niet succesvol, de foto's zijn btw wel erg mooi maar die volgen na de vakantie wel..
hierna zijn wij wél nog gaan snorkelen en dit was schitterend, de zon liet zich zien en het werd weer lekker Afrikaans warm. Na deze 'vermoeiende' trip werd de platen van Lange Frans en Baas B op repeat afgespeeld en werden de bakken bier ter ere van Tobias zijn behaalde Camebridge diploma besteld! dit resulteerde in legendarische foto's met de guard van Peponi en een dreigement met shotgun van de baas van Peponi, aangezien hij in de late uurtjes dacht dat wij Tanxaniaanse indringers waren, ervaring om nooit te vergeten.. Met een bleke kop werden we wakker en besloten we om nog een laatste Rustdagje in te lassen. Zij aan zij met onze Engelse kameraden werd er keihard gestonken bij het zwembad.
Terwijl Tobias zijn middagdutje deed en Gijs zijn seksueel getinte boek uitlas hoorden we oppeens een gediciplineerd groepje sokos(Zuid-Koreanen) aan marcheren. Waarvan wij eerst dachten dat het een groep wiskundigen was die hier is ff de stand van de zon kwamen meten terwijl ze aan het gangam stylen waren. Niets leek minder waar, na een aftastende introductieronde bleken drie van de 20 best wel heel aardige gasten te zijn. Een lang gesprek volgde waarin de Koreanen hun frustraties over hun cultuur uitten. Lachend en snerpend vervolgden wij het gesprek en besloten wij dat "ontwikkelingshulp" in Korea voor volgend jaar een leuke optie is.
om elf uur moesten de Koreanen helaas al weer Naar bed en werden wij uitgenodigt om oranje te gaan kijken in de voor ons alombekende hut. Gijs welbekend als groot liefhebber viel in slaap tijdens de wedstrijd wat ongetwijfeld samen ging met het feit dat de wedstrijd zo voorspoedig voorliep. Relatief op tijd en nu zonder Shotgun op ons gericht vonden wij onze tent om onze laatste nacht op het schitterende paradijs door te brengen.
De ochtend erop vetrokken wij met de dala dala richting tanga om de bus terug naar Moshi te pakken. In de bus ontmoette wij Saidi een man uit tanga die erg vriendelijk was en ons volledig ondersteunde met de zoektocht naar ontbijt,pinnen en ontbijt. Ook fikste hij voor ons een goede prijs voor de bus en apte hij in de avond of we veilig aangekomen waren.
De dag erna stond er een nieuw avontuur op ons Te wachten.
Eindelijk gingen we naar Arusha om ons karma weer een beetje op Te krikken. Het weeshuis wachtte op ons. Eenmaal aangekomen in ons onderkomen werden we verrast door de verhalen van de mede vrijwilligers die Allen zeiden dat prominent bakken trekken net zo belangrijk was als het verbeteren van de wereld. Algoed, de dag erna stond de orientatiedag op het progamma. Wij als ervaren tanzaniagangers hoorden niets nieuws bij de uitleg. Hoogtepunt van de dag was de Masai markt. Nadat we alle kraampjes waren afgegaan moesten we wachten totdat we weer terug konden naar het huis. Om de tijd Te doden besloten we om een balletje hoog Te houden op de parkeerplaats. Ons talent werd al snel opgemerkt door een aantal tanzanianen die vervolgens mee kwamen doen. Een uur Lang werd er intensief gevoetbald om vervolgens weer terug Te gaan naar huis. Goed uitgerust en met veel enthousiasme gingen we dag erna richting ons orphanage. 2 dala dalas en een stukje lopen bracht ons bij de ingang van het weeshuis. 10 meter voor de ingang werden we belaagd door kleine afrikaanse kindjes die mzungu(blanke) schreeuwde en ons aanzagen voor klimrek.
nadat we alle kids 1 keer op hadden getild en we ze de eerste letters geleerd hadden mochten we na een lekker portie bruine bonen weer naar ons vrijwilligershuis toe. Na bijgekomen te zijn van de dag op mzungu square (dé plek in arusha voor blanken) vervolgde wij onze avond naar het vrijwilligershuis waar wij uitgenodigd werden voor de karaoke avond! Dit bleek een groot succes te zijn, eenmaal in de sportsbar\karaokebar raakten wij aan de praat met 2 afrikanen waarmee wij met het motto Hakuna Matata wat drankjes dronken, dit resulteerde in mooie filmpjes en een karaoke sessie van Could You Be Loved met 4 afrikanen,ook werd er met 2 rastafari afgesproken om een reggae plaat op te nemen. Deze 2 "skankers" wouden nederlandse inbreng op hun album,en muzikale talenten dat wij zijn konden wij dat natuurlijk niet weigeren. Al met al een mooie avond want na de karaoke sessie ging de DJ los met muziek wat dansende tanzanianen tot gevolg had. We hebben een paar goede moves kunnen vastleggen. De ochtend erop moest er natuurlijk weer gewerkt worden. Anderhalf uur te laat kwamen wij aan met als smoes dat we de verkeerde dala dala hadden gepakt. Echt een probleem was het niet aangezien Tanzanianen het niet zo nauw nemen met tijden.
Om het goed te maken hadden we onze cadeaus voor hun meegenomen. Veel te grote voetbalbroekjes en oranje ballonnen toverden een grote lach op het gezicht van de kinderen. Ook een grote lach verscheen er op de kinderleraar die in zijn eentje in zijn "lokaal" met de ballon zat te spelen.
Ook de oude knikkerzak gevuld met potloden en pennen werden dankbaar aangenomen door de directeur.
Nadat we het vaste lunchmaaltijdje op hadden (bruine bonen) besloten we om er maar weer eens van tussen te gaan en naar mzungu square te gaan om eens een dikke hamburger te eten. Een dubbele cheeseburger werd ons voorgeschoteld,de grote van dit burgertje zou menig amerikaan doen beven. Dapper en met een brakke maag streden Gijs en Tobias voor hun leven en kregen zij de burger binnen. Een chemisch proces in de maag ontstond en de boys besloten maar eens op huis aan te gaan.Eenmaal thuis besloten de boys om een dutje te gaan doen wat iets langer duurde dan gepland. De volgende ochtend werden ze uitgerust wakker en begon dag drie bij het weeshuis.
Dit keer goed op tijd kwamen we aan en deelden we nog de laatste cadeaus uit. Groot succes waren de keeper handschoenen, elke keer als de keeper een bal hield schreeuwden ze HOLLANZI waarmee ze doelden op de keeper Tim Krul van Nederland. Resultaat is dat bij iedere redding en iedere goal of sliding iedereen hollanzi schreeuwend over het terrein beweegt. Dit was vooral heel grappig bij de penalty shootout van de kids. Nadat we weer een lekker portie bruine bonen kregen toegediend waar de gevolgen drie dagen later nog ruikbaar zijn. Ontstond er een gesprek over de aangetaste tanden van de Afrikanen. Er zit namelijk te weinig fluoride of iets dergelijks in het water waardoor de tanden verkleuren. Na dit allemaal uitgelegd te hebben gekregen vroeg Gijs zich af waarom de tanden van de kok dan nog wat geler waren dan de anderen. Enthousiast vroeg hij waarom de tanden van de kok dan meer verrot waren dan de anderen. Na dit vreesde Tobias heel even voor zijn leven maar een lachbui was het gevolg en het antwoord was dat zij hier al langer woonde dan de anderen. Met een ongemakkelijke lach verlieten wij het weeshuis maar weer en gingen we richting Moshi om daar het weekend door te brengen bij onze afrikaanse ouders de Zwetsies. Onderweg naar Moshi bedachten wij ons dat we een week eerder door een oegandees genaamd Treasure waren uitgenodigd om te komen voetballen bij het ziekenhuis.
Dat leek ons wel wat en we besloten dat dan ook te doen.
We begonnen te voet maar konden meeliften met een construction worker, hij zette ons af in een dorpje waar een inwoner aanbood om ons daar heen te brengen. Na een interessante route door een maisveld te hebben gedaan kwamen we bij een veld aan bij het ziekenhuis. Het veld was van een kwaliteit dat wanneer je het naast het trainingsveld van Bunnik 73 zou zetten je een soort marilyn monroe en rita verdonk zou vergelijken. We vroegen of we mee mochten doen en werden ingedeeld in 2 teams. Gijs zat in het team zonder shirt Tobias in het team met shirt. eindstand 3-2 voor het team met shirt. Uitgeput door de hitte en de hoogte(kilimanjaro op de achtergrond.) kocht een tanzaniaanse student een drankje voor ons en bracht hij ons naar een taxi om op huis aan te gaan. Aan het begin van de avond arriveerden wij in het huis en kregen wij te horen wat er met het vliegtuig boven oekraine was gebeurd. Geschokt van het nieuws en ook moe van de reis gingen we vroeg naar bed. De dag erna werden we vroeg wakker gemaakt door de zwetskids en waren we de hele dag druk in de weer met voetbal en kinderen vermaken.
Gijs werd op een gegeven moment iets te enthousiast wat resulteerde in een crosspass tegen het hoofd van de 4 jarige Steven. Het begint zo langzamerhand een handelsmerk te worden,dus moeders wees gewaarschuwd hou Gijs uit de buurt van je kinderen wanneer er een bal in de buurt is.
Later op de dag gingen wij richting Moshi om een deurklink en ijzeren ketting voor de honden te gaan aanschaffen.
We zijn nog steeds zo van slag dat we niet er uitgebreid over kunnen praten,maar als ik zeg dat we keihard zijn afgeperst kun je het scenario denk ik zelf al invullen. Vol van verdriet aten en dronken we onze problemen weg om vervolgens op huis aan te gaan.
En dat brengt ons bij vandaag.

De komende drie weken zullen we in ieder geval nog een safari gaan doen en een waterval gaan bezoeken.
Voor de rest zal het vooral bestaan uit uitgaan en met kinderen spelen. En voor de ouders, we gaan ook nog een christelijke gospel kerk bezoeken,zo zien we toch nog wat cultureels.

hakuna matata!
en tot snel!